Halo, halo! Dzień dobry po przerażająco długiej przerwie! Powrót do normalności zajął mi kilka tygodni więcej niż planowałam, ale już jestem i melduję gotowość do aktywnego blogowania 🙂 A na rozgrzewkę po tej długiej ciszy zapraszam Was do lektury nowego tekstu z mojego ulubionego, comiesięcznego cyklu.

Jakbym się nie starała utrzymywać regularności w publikacji „tuiterazów“, wiosną jakiś miesiąc wypadnie z nich zawsze. Napisałam w zeszłym roku, że to taka pora, kiedy zdecydowanie więcej żyję niż przeżywam i zdanie to podtrzymuję.

Miesiąc temu, w poprzednim cyklu z serii #tu i teraz, podzieliłam się z Wami moją teorią o stałym rytmie, według którego zazwyczaj układa mi się rok. Styczniowy hurraoptymizm, entuzjazm nowych początków i motywacja do pracy. I dla kontrastu lutowy okres życiowych turbulencji, zniechęcenia i ogólnożyciowej szarówki (i tak było). Jaki jest w takim razie marzec?